شکل پایدار شهر و عدالت اجتماعی(مطالعه‎ی موردی: شهر میاندوآب)

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر الگوی توسعه‎ی شهری بر نحوه‎ی توزیع خدمات و امکانات شهری در شهر میاندوآب است. بر این اساس، روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است که از مدل‌های آماری از قبیل ضریب همبستگی و رگرسیون‌های خطّی، غیرخطّی، لگاریتمی، وارونه و نمایی در نرم‌افزار رایانه‌ای SPSS استفاده شده است. با مبنا قرار دادن تراکم شهری به‎عنوان مشکل توسعه‎ی شهری، شهر میاندوآب دارای توسعه‎ی فشرده شهری است؛ زیرا تراکم خالص شهری 235 نفر در هکتار و تراکم ناخالص 5/62 نفر در هکتار برآورده شده است. همچنین با استفاده از 13 شاخص خدماتی نحوه‎ی توزیع خدمات در 30 محلّه‎ی شهر بررسی شده است که 2 محلّه دارای توزیع خدمات کاملاً متعادل، 5 محلّه تقریباً متعادل، 10 محلّه نیمه‎متعادل و 13 محلّه نامتعادل در توزیع خدمات بوده‌اند. برقراری ارتباط آماری بین تراکم خالص جمعیّت و z-score توزیع خدمات نشان می‌دهد که تراکم جمعیّت با توزیع خدمات دارای رابطه معناداری نسبی است. به‎گونه‎ای که محلّه‎هایی با تراکم جمعیّتی خیلی بالا، دارای توزیع خدمات کاملاً نامتعادل هستند. بنابراین آسیب‌پذیری توسعه‎ی شهری میاندوآب با معیار قراردادن توزیع خدمات (عدالت اجتماعی) آشکار شد. به همین منظور به الگوی بهینه‎ی تراکم جمعیّتی از طریق آزمون آماری مبادرت شده که تراکم جمعیّتی 250 نفر در هکتار در هر محلّه به‎عنوان الگوی توسعه‎ی شهری پایدار تعریف می‌شود.